Stacja IX: Muzeum Egona Schielego
Dzieciństwo lub: Egon i koń na biegunach
Tutaj dowiesz się: Dlaczego Egon bawił się lalkami. Co jego mama przywiozła mu z Wiednia. Jak powstał silnik parowy na papierze do rysowania. Jakie książki dawał mu do czytania ojciec.
Początek tematycznej trasy okrężnej: dworzec główny w Tulln
Odległość: 3,6 km
Czas trwania: ok. 90 min.
Stopień trudności: łatwy - bez barier
Schiele Folder PL
Schiele Folder PL
Że dzieci potrzebują czasu na zabawę. Że muszą odkrywać świat dla siebie. Że nie są małymi dorosłymi. Pod koniec XIX wieku nie było to jeszcze mocno zakorzenione w umysłach wszystkich. W wielu rodzinach w Tulln dzieci musiały pomagać w domu, a uczęszczanie do szkoły rzadko było monitorowane. Egon i jego siostry mieli szczęście. Duże służbowe mieszkanie jego ojca przy stacji kolejowej ma cztery pokoje. Wystarczająco dużo miejsca do biegania. Jeździć na bujanym koniu przez salon. Albo puszczać zestawy kolejowe nad progami. Egon ma ich czterdzieści. Z każdej wizyty w Wiedniu matka Marie przywozi nowe wspaniałości. Nie do końca altruistycznie. Bo jeśli ojciec postawi na swoim, Egon pewnego dnia pójdzie w jego ślady. Zostaje inżynierem i urzędnikiem państwowym na kolei Kaiser-Franz-Josef.
Zrozumieć świat.
Adolf Schiele otwiera bibliotekę dla swojego syna w młodym wieku. Chociaż pierwsze miejskie place zabaw zostały zbudowane w Tulln około 1900 roku, z piaskownicami, huśtawkami i karuzelami, Egon nie spędzał zbyt wiele czasu na świeżym powietrzu z kolegami z klasy. Mały geniusz kolorowania jest molem książkowym. A półki w jego gabinecie są pełne: klasyki od Goethego do Schillera, ilustrowane książki naukowe i przewodniki turystyczne z całego świata. Dla jego ojca literatura jest środkiem do celu. Powinna prowadzić chłopca do kariery inżyniera. Dla Egona jest bramą do świata.
Donaulände, około 1900 r.
Opinia techniczna.
Niemniej jednak środek edukacyjny odnosi sukces. Nawet jeśli nie do końca w duchu wynalazcy. Przeglądając książki fotograficzne i techniczne, Egon otrzymał pierwsze ważne narzędzia w swojej karierze artysty: techniczne oko - i konstruktywne zrozumienie. Kiedy przelał na papier setki nowych szkiców kolejowych, wciąż szukał modeli w prawdziwym życiu: Następnie przemierza halę dworca kolejowego w Tulln ze swoim szkicownikiem. W ten sposób na swój własny sposób przejmuje terytorium swojego surowego ojca.
