Station IX: Egon Schiele Museum
Kindertijd of: Egon en het hobbelpaard
Hier kom je te weten: Waarom Egon met poppen speelde. Wat zijn moeder voor hem meebracht uit Wenen. Hoe de stoommachine op tekenpapier kwam. En welke boeken zijn vader hem gaf om te lezen.
Begin van de themaroute: centraal station Tulln
Afstand: 3,6 km
Duur: ca. 90 min.
Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk - drempelvrij
Dat kinderen tijd nodig hebben om te spelen. Dat ze de wereld zelf moeten ontdekken. Dat ze geen kleine volwassenen zijn. Aan het einde van de 19e eeuw was dit nog niet in ieders hoofd verankerd. In veel gezinnen in Tulln moesten de kinderen thuis meehelpen en werd er zelden toezicht gehouden op schoolbezoek. Egon en zijn zussen hadden geluk. De grote dienstwoning van zijn vader bij het station heeft vier kamers. Genoeg ruimte om rond te rennen. Om op het hobbelpaard door de woonkamer te rijden. Of om treinstellen over de drempels te laten lopen. Egon heeft er veertig. Moeder Marie neemt van elk bezoek aan Wenen een nieuw pronkstuk mee terug. Niet geheel belangeloos. Want als het aan zijn vader ligt, zal Egon ooit in zijn voetsporen treden. En wordt ingenieur en ambtenaar bij de Kaiser-Franz-Josef spoorweg.
De wereld begrijpen.
Adolf Schiele opent al op jonge leeftijd de bibliotheek voor zijn zoon. Hoewel de eerste gemeentelijke speeltuinen rond 1900 in Tulln werden gebouwd, met zandbakken, schommels, wippen en draaimolens, bracht Egon niet al te veel tijd buiten door met zijn klasgenootjes. Het kleine kleurgenie is een boekenwurm. En de boekenkasten in zijn studeerkamer staan vol: klassiekers van Goethe tot Schiller, geïllustreerde wetenschapsboeken en reisgidsen van over de hele wereld. Voor zijn vader is literatuur een middel om een doel te bereiken. Het moet de jongen naar een carrière als ingenieur leiden. Voor Egon is het de poort naar de wereld.
Donaulände, rond 1900
Technisch standpunt.
Toch slaagt de educatieve maatregel. Ook al is het niet helemaal in de geest van de uitvinder. Bij het doorbladeren van de fotoboeken en technische boeken kreeg Egon de eerste belangrijke gereedschappen voor zijn carrière als kunstenaar: een technisch oog - en een constructief inzicht. Toen hij honderden nieuwe spoorwegschetsen op papier zette, zocht hij nog naar modellen in het echte leven: Dan zwerft hij met zijn schetsblok door de stationshal van Tulln. En neemt zo op zijn eigen manier bezit van zijn strenge vaders territorium.
