Station VII: Hoofdplein
Marktplaats of: Egon en de kraamhouders
Hier kun je te weten komen: Waar de mensen van Tulln gingen winkelen. Wat de dienstmeisjes droegen op de markt. Waar gotiek en barok elkaar ontmoetten. En waar de Drievuldigheidszuil op het hoofdplein ons aan moet herinneren.
Begin van de themaroute: centraal station Tulln
Afstand: 3,6 km
Duur: ca. 90 min.
Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk - drempelvrij
1317: De Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland zal pas over twintig jaar beginnen. Het is de tijd van de opkomende bourgeoisie. En de tijd van de kooplieden. Tulln is al een centraal economisch centrum. Het middeleeuwse stadscentrum is een grote marktplaats met fonteinen, riolen en geplaveide paden. De eerste grote jaarmarkt in de 14e eeuw duurde twee weken en reizende handelaren kwamen van heinde en verre. Eerst is er ruilhandel, afdingen en venten. Dan is er chatten en feesten. Nergens anders kun je zoveel te weten komen over wat er in de wereld gebeurt. Nergens anders worden zoveel geruchten verspreid en roddelverhalen verteld.
Levendige handel.
Zeshonderd jaar later floreert de handel nog steeds op het hoofdplein van Tulln. Ook de familie Schiele stuurt haar dienstmeisje naar de boerenmarkt. De melkbus in de hand. De grote boodschappenmand op haar arm. Ze gaat van kraam naar kraam. Vers fruit en groenten worden aangeboden. En alledaagse goederen. Houten kooklepels en ijzeren pannen. Poetsmiddelen voor de edele meubels van het landhuis. En zachte zeep voor de keukenvloer. Later komen de huisvrouwen boodschappen doen. Ze onderhandelen met de kraamhouders, die luidkeels hun waren aanprijzen. Of neem een kijkje op de grote vee- en varkensmarkt, waar dieren tot halverwege de 20e eeuw levend werden verhandeld.
Historische architectuur.
Het komt weer tot leven met het luiden van de schoolbel. Dan komen de kinderen van de basisschool aangerend. Ze hebben geen oog voor de historische architectuur op het centrale plein: Hier staat nog steeds een gotisch huis, het oudste gebouw op het plein met een nis voor het stadswapen van de magistraat. En een renaissancehuis met een ronde hoektoren en Venetiaanse kantelen, waarin ooit een leerlooierij was gevestigd. Het eindpunt van de Dreikäsehochs is de Drievuldigheidszuil, waaromheen je een prachtig tikspelletje kunt spelen. De zuil werd aan het einde van de 17e eeuw opgericht en herinnert aan de vele pestdoden in Tulln. Jaren later zal een andere epidemie opnieuw dood en verderf zaaien: de Spaanse griep, die ook Egon Schiele, zijn vrouw en zijn ongeboren kind het leven zal kosten.
Dagelijkse drukte op de markt
