Station IV: Parochiekerk
Een kwestie van geloof of: Egon en de aposteltor
Wat kenmerkte het stadsbeeld van Tulln? Waarom twaalf opzieners apostelen in de volkstaal werden. Wat de priester verontwaardigd maakte. En hoe Egon de tijd na school doorbracht.
Begin van de themaroute: centraal station Tulln
Afstand: 3,6 km
Duur: ca. 90 min.
Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk - drempelvrij
Ze zijn bijna vijftig meter hoog, de twee machtige torens van de parochiekerk in Tulln. Tijdens Egons jeugd bepaalden ze het beeld van de stad. De inwoners van Tulln moeten hun hoofd achterover buigen als ze op zondag naar de torenspitsen willen kijken als ze de kerk bezoeken. Meestal blijft hun blik echter toch gefixeerd op de pilaren van het westportaal. Ze werden rond 1200 geïnstalleerd en versierd met de stenen bustes van twaalf bisschoppen uit Passau. Strenge heren die de aanspraak van bisschop Wolfger von Erla op zijn eigendom veilig moesten stellen. De inwoners van Tulln zien er echter liever de metgezellen van Jezus in. En noemen het imposante westportaal hun "Apostelenpoort".
Precies plan.
Egon is er zelden. Hij heeft twee jaar thuis les gehad van een privéleraar voordat hij naar de basisschool ging. Het is dan moeilijk om vrienden te maken. Hij tekent en schildert liever dan dat hij achter een bal aan rent. Daarom is hij vaker te vinden bij het station dan op het kerkplein. Daar trainde hij zijn technisch oog op de enorme stoomlocomotieven en de nieuwerwetse auto's die langzaam de ossenkarren en paardenkoetsen in het stadsbeeld van Tulln verdrongen. Jaren later bewijzen zijn schetsboeken dat achter elk werk een nauwkeurig plan schuilgaat. Zelfs als je het op veel foto's niet kunt zien.
De priester uitschelden.
Egons vader is een van de notabelen van de stad en belijdt zijn katholieke geloof. Hij is de hoofdofficier van de Franz Josef spoorlijn, een gerespecteerde figuur in uniform met een gepluimde hoed en een glimmend zwaard aan zijn zijde. In deze sociale positie is het gebruikelijk dat de hele familie in hun zondagse kleren naar de mis gaat. Voor Egon en zijn zus is het kerkplein bekend terrein. De kinderen van de basisschool maken er na schooltijd een speelplaats van. Het heeft weinig zin dat de verontwaardigde pastoor een klachtenbrief stuurt naar de gemeenteraad van Tulln. Als hij uit het kerkportaal stapt, rennen de kleine rangers gewoon weg. En spelen ze graag met het gevaar.
St Stephen's parochiekerk, rond 1900
Algemeen plan
