Station VI: Wiener Straße

Eeuwwisseling in Tulln. De voormalige Babenberg residentie beleeft een nieuwe opleving. Ossen- en paardenkarren kenmerken nog steeds het stadsbeeld. Maar de Franz Josef spoorlijn stopt hier al heel lang. En nu wordt er een ijzeren brug over de Donau gebouwd. De 4.000 inwoners van de districtshoofdstad zijn kosmopolitisch. Gekleed in hun zondagse kleren slenteren ze over de Wiener Strasse naar het centrale plein, dat al sinds de middeleeuwen een druk handelscentrum is. Ze bewonderen het aanbod in de burgerlijke winkels en passen de laatste mode uit de hoofdstad Wenen. En om af te sluiten trakteer je jezelf op koffie met een plakje cake in een van de kleine patisserieën.

Gerespecteerd persoon in uniform.

De familie Schiele heeft geen al te beste reputatie in Tulln. Als stationschef is vader Adolf een van de notabelen van de stad. Met zijn uniform, zwaard en gepluimde hoed benadrukt hij zijn positie als een gerespecteerd persoon. Net als zijn jonge vrouw Marie, de dochter van een rijke familie, voelt hij zich alleen op zijn gemak in goed gezelschap. Toen de Schieles in hun paardenkoets door de Wiener Strasse naar het centrale plein reden, werden ze van alle kanten begroet. Dat is de gewoonte. Maar niet elke begroeting wordt beantwoord. Daarom fluisteren de inwoners van Tulln achter gesloten deuren over de arrogantie van immigranten die pas een paar jaar in de stad wonen. En nog steeds denken dat ze beter zijn dan zij.

Indrukken van het landschap.

Weten de Schieles hoe mensen achter hun rug om over hen praten? Voor de buitenwereld lijken ze ontspannen. Vader Adolf verzamelt niet alleen vlinders en mineralen tijdens zijn koetsritten rond Tulln, maar ook indrukken voor zijn landschapsschilderijen. Natuurlijk heeft hij niet het talent van Egon. Zelfs in zijn eerste portretten en landschappen sloeg hij nieuwe wegen in. Honderd jaar later zouden Schiele-geleerden dit "taboes doorbreken" noemen. En ons eraan herinneren dat zelfs de jonge Schiele een heel bijzondere kijk op de wereld had.